Waarom zingen we Aartie?

Aan het einde van Puja of andere spirituele ceremonie, zingen wij altijd Aartie. Dit gaat altijd gepaard met de Shankh, Ghanti en soms met muzikale instrumenten. Tijdens de Aartie, houden wij een Diya in onze rechterhand en cirkelen de Diya om het beeld of de afbeelding van Bhagwan, om de gehele vorm op te lichten. Aan het einde van de Aartie, plaatsen we onze handen boven de vlam en raken vervolgens onze ogen en voorhoofd aan. Wij vragen hiermee of het licht van Bhagwan altijd in ons mag schijnen en dat ons leven en gedachten nobel en mooi mogen zijn.

Aan het einde van een Puja, zien wij het beeld van Bhagwan in al haar glorie, omringd met al onze offers. Om dit te vieren, zingen wij Aartie. Bij het zingen van de Aartie, maken wij gebruik van Kapoor (kamfer). Kapoor brandt helemaal op zonder een stukje van zichzelf over te laten. Dit staat symbool voor onze innerlijke wensen, die zichzelf opbranden als wij worden verlicht door de waarheid en al ons ego wordt opgebrand. Hierdoor verliezen we onze ‘eigen ik’ en gaan wij helemaal op in Bhagwan. Terwijl Kapoor helemaal verbrandt, laat het een frisse geur achter. Wij dienen onszelf net als de Kapoor op te offeren en alleen maar liefde voor anderen achterlaten. Vele mensen sluiten automatisch hun ogen terwijl ze Aartie zingen, om naar de Mandir en het goddelijke in ons zelf te kijken.

De filosofische betekenis van Aartie gaat nog verder. De zon, maan, sterren, bliksem en vuur zijn allemaal ontstaan door het licht. Bhagwan is de bron van al het licht in het universum. Terwijl wij de Diya om Bhagwan heen cirkelen, vereren wij de bron van al het licht, kennis en leven in het universum. De zon staat symbool voor het intellect, de maan voor de gedachten en vuur voor spraak. Bhagwan verlicht de zon, de maan en het vuur.